کد مطلب:329820 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:151
تولد زینب و گریه پیامبر بر مصایب آن حضرت
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
زینب كبری (س ) روز پنجم جمادی الاول سال 5 یا 6 هجرت در مدینه چشم به جهان گشود. خبر تولد نوزاد عزیز، به گوش رسول خدا (ص ) رسید. رسول خدا (ص ) برای دیدار او به منزل دخترش حضرت فاطمه زهرا (س ) آمد و به دختر خود فاطمه (س ) فرمود: ((دخترم ، فاطمه جان ، نوزادت را برایم بیاور تا او را ببینم )).
فاطمه (س ) نوزاد كوچكش را به سینه فشرد، بر گونه های دوست داشتنی او بوسه زد، و آن گاه به پدر بزرگوارش داد. پیامبر (ص ) فرزند دلبند زهرای عزیزش را در آغوش كشیده صورت خود را به صورت او گذاشت و شروع به اشك ریختن كرد. فاطمه (ص ) ناگهان متوجه این صحنه شد و در حالی كه شدیدا ناراحت بود از پدر پرسید: پدرم ، چرا گریه می كنی ؟! رسول خدا (ص ) فرمود: ((گریه ام به این علت است كه پس از مرگ من و تو، این دختر دوست داشتنی من سرنوشت غمباری خواهد داشت ، در نظرم مجسم گشت كه او با چه مشكلاتی دردناكی رو به رو می شود و چه مصیبتهای بزرگی را به خاطر رضای خداوند با آغوش باز استقبال می كند)).
در آن دقایقی كه آرام اشك می ریخت و نواده عزیزش را می بوسید، گاهی نیز چهره از رخسار او برداشته به چهره معصومی كه بعدها رسالتی بزرگ را عهده دار می گشت خیره خیره می نگریست و در همین جا بود كه خطاب به دخترش فاطمه (س ) فرمود: ((ای پاره تن من و روشنی چشمانم ، فاطمه جان ، هر كسی كه بر زینب و مصایب او بگرید ثواب گریستن كسی را به او می دهند كه بر دو برادر او حسن و حسین گریه كند)).(1)
زینب كبری (س ) روز پنجم جمادی الاول سال 5 یا 6 هجرت در مدینه چشم به جهان گشود. خبر تولد نوزاد عزیز، به گوش رسول خدا (ص ) رسید. رسول خدا (ص ) برای دیدار او به منزل دخترش حضرت فاطمه زهرا (س ) آمد و به دختر خود فاطمه (س ) فرمود: ((دخترم ، فاطمه جان ، نوزادت را برایم بیاور تا او را ببینم )).
فاطمه (س ) نوزاد كوچكش را به سینه فشرد، بر گونه های دوست داشتنی او بوسه زد، و آن گاه به پدر بزرگوارش داد. پیامبر (ص ) فرزند دلبند زهرای عزیزش را در آغوش كشیده صورت خود را به صورت او گذاشت و شروع به اشك ریختن كرد. فاطمه (ص ) ناگهان متوجه این صحنه شد و در حالی كه شدیدا ناراحت بود از پدر پرسید: پدرم ، چرا گریه می كنی ؟! رسول خدا (ص ) فرمود: ((گریه ام به این علت است كه پس از مرگ من و تو، این دختر دوست داشتنی من سرنوشت غمباری خواهد داشت ، در نظرم مجسم گشت كه او با چه مشكلاتی دردناكی رو به رو می شود و چه مصیبتهای بزرگی را به خاطر رضای خداوند با آغوش باز استقبال می كند)).
در آن دقایقی كه آرام اشك می ریخت و نواده عزیزش را می بوسید، گاهی نیز چهره از رخسار او برداشته به چهره معصومی كه بعدها رسالتی بزرگ را عهده دار می گشت خیره خیره می نگریست و در همین جا بود كه خطاب به دخترش فاطمه (س ) فرمود: ((ای پاره تن من و روشنی چشمانم ، فاطمه جان ، هر كسی كه بر زینب و مصایب او بگرید ثواب گریستن كسی را به او می دهند كه بر دو برادر او حسن و حسین گریه كند)).(1)
1- خطابه زينب كبري (س ) پشتوانه انقالب امام حسين (ع ) صفحات 55 - 57 اثر دانشمند محترم محمد مقيمي از انتشارات سعدي ، به نقل از طراز المذهب ، ص 32 و 22.